Yankı

Dinlemiyor beni zaman ey kadın

Geçip gidiyor diyorlar yaşından şikâyetçi olanlar

Dur diyorum öyle bekle 

Taş bekliyor ocakta kırılacak 

Mandal tutmuş kirler öyle bekliyor 

Kırmızısı karışmış şiirlere yudumun 

Masamda yazılacak sen öyle bekliyor 

Hadi yarınlar var gideyim tut elimden 

Kendime…

Durmuyor sevdiğim âlem durmuyor 

Taş çalıyor masada o yeni erkek 

Kelimesine akıyor kızın sesi 

Beyaz kahve kırmızı mavi 

Dört demir çekiyor beni 

Nöbetçi mi bilmem ki 

Demdim işte beni de götür 

Yarın benim doğumum 

Ey kadın sana yar olam 

Sar beni 

Ruhumdaki karanlıklardan sebep ateşle sınanan ev aydınlığı tütsülere birde ben ekliyorum gelmesi gereken yerler listesine

Hükmedemiyorum tıpkı sabahları dile gelen hülyalı rüyalarım gibi gölgesine 

O yansıyor ben duruyorum kör ebe oynayan çocuk gibi sandalye üstünde

Varıp yastığa bir hal bildirmek için yeter diyorum geceleri âşıkların olur şehirler

Sende kendine tüteni haydi söndür geceleri senindir 

Sabaha köz tutmuş uyanmamak için bu veda 

Yoksa hangi rüzgâr dindirir sesini 

Yastıkla gölgen arası saklanan bu yaşamda kimin 

Nimette leke kadında şiir erkekte irin diye duran bu şeyde nesi 

Neler söylüyor ve kimin kelimeleri

Hangi yurtsuz postacı getirdi bu yaşamı

Ne dinliyorum diyebilirsin

Tütsü söndü diye cennetin kokusunu söyleyenleri akreple yelkovana teslim edecek değilim

Sevgilim sana 

Nasıl doyar ki insan

Ruhumun her zerresi Afrika bebekleri gibi sensiz ve kendine yapışmış özlemlerle dolu

Her yağmura her damlaya kelime olup anlatsam seni yağsan şiir şiir her yer yüzüne düşen rahmet tanesinde göğsüme yine de doyamam ki sana 

Güne güneşe kanatlılarla kanatlarında mektuplar yazsam seni anlatsam

Her sabah başıma vursan koşup baksan sana iliklerime kadar yaksan beni ne bir gölge arasam ne siper sende kaybolsam 

Yine de sensizlikten kuyulara atılmış olmanın hasretini dindiremem ki 

Neyle söyleyeyim ey aşk seni sana 

Haydi deyiverin hangi coğrafyada hangi kelimede kalu bela şiirinin sesi 

Öyle özledim ki

Her şey böyle başlamadı 

Yarım kaldı şiir

Girdaplarımda ısıtılmış kelimeler oturmadı sıralara

İhtilal çağrısı değildi muradım 

Kurutulmuş bir gül kadardı hayalim 

Yürüdümse varamadım eşiğine sesin 

Masada şiir kaldı

Toprakta sesim 

Geçip giden günde hüvviyetim 

Şimdi çok sesli tütünü şahit biliyorum

Kaynayan kazanda yer edinecek kelimeler çağırıyorum caddeden 

Seslendimse de sayılmadı sualden 

Ezberlemiş yaşamdan arda kalanlarla ibrik tutuyorum gölgesi değmemiş sözlerime bir gece

Güvercinlerden sual edilen yerlere getirdiler 

Sesindeki cemreye susamışken, 

Bileğinden tutamazmazsan Aşk diyen bir diğer şah ritmini, 

(göğe çiçek eker gibi)

Doymaz yüreğin deyiverdiler 

Mektuplar saklı örtüyü masaya rapt eden hayaller arasına buyur edip

Olup bitene izah sorgusu bilmeden 

Dumanı; seher vakti dağlardaki kavuşmalardan

Kokusu; geçtiğin sokaklardaki ıhlamur cennetinden 

Tadı; köşelerde beklemiş sevdayla sulanmış

Kalbini gözlerinden gördüğüm saniyelerden

İnce gönüllü çay tutamacından sordular adımı 

Saat sayı bilmez sözleriyle, el kaldırmaya müsaadesiz yön tabelasına haydi derken

Sen gönüllerden lütuf şiirlerin habercisi gözlerle seslendiler 

Kanatlılar dilinden 

"haydi, bu gece bir yudum"  

Bir bardak aşktı niyazım 

Mum uyudu ateşe, ruhumdan sen aydın

Sabah üstümüze yağıyor sevgilim

Esip gelen gül kokusu siniyor yüreklerimize

Gül gözlerin doğuyor güne

İçimizdeki sevdadan 

Sesinin sözünün özleminden

Köşede bekliyor serçeler

Sevgilim dilim lal 

Yetiremedim yetişemedim 

Sabah üstümüze yağıyor

Tariften öte izaha kürek çalmak kürek vurmak sanki 

Çölün ortasında bir gemi ne dalgası ne eri 

Götürmez gönülden öte vuslata hiç bir sebep 

Aşk şehrine yağar ellerinden ademin 

Sonsuz bir Aşk havvadan gelen sesi

Dün dizindeydim çocuk, al fa ve besini arardım 

Bir rüya de urganım sabah doğana akşam yetişemeden gidene 

Kaç yurt çiğnedim hangi yurdun ismiydi gözleri 

Ayağımız yerde değildi anladım almıyorlar mı şiirleri pilot amcalar 

Ve vermiyor mu cenneti örgüsünde taşıyan kanatlılar 

Çocuk bişey dersin sen 

Geceye doğar mı güneş 

Adını söylerse çözülür mü cennetin sesleri 

Çizgi çizgi takip için miydi

Bir harfi bilmeden nasılda söyledi 

Ya çocuk senin ismin neydi 

Bak kelebeğiyle getirdi suları yollara, mektubu yurtsuz postacılara 

Çocuk kaç harf gerekti 

Uzat okusun gözlerine sarı salkım saçlarıyla ismini 

Bir cimcime önüm sıra doğum belgemi işaretledi

Ekmeğin neresinden bölünecegini söylediği vakitleri olurmuş 

Beyaz kedinin yol kesip hal sorduğu geçitler olurmuş 

Köşesinden bir lokma tadan erleri olurmuş şehirlerin 

Ki kacarsak yakalanirdik diyen gerçekleri insanların 

Beyazı giyince dağ ve kadın nasıl biriktiyse adem onların eteklerine 

Gidenleri de olurmuş güne esince derinden sabahin bekareti 

Bir örgü bir kedi bir birde köylü 

Kan aktı dağlar eridi

Yol çevirmesinde gözlerine okundu ismi 

Giderse asfalt çalacak sazı 

Kalırsa şehrin igrentisi kokacak yüreği

Ah ulan kedi senin mamanı kimler yedi

Ve sonra

Dağlarda kadınlar için beyaz 

yollarda kediler için levhalar

şehirlerde fabrikalar için cinayet 

Evlerde sofra erler için kör lokma

Ruhlar artırmaya doğru akmakta

Bir ekmeği neresinden bölmeli

Annem bana bunu hiç söylemedi

Gün aymış öyle dedi kum saati 

Nasıl çıkılır anne bir hayalin koynundan 

Hangi su yur içimde akan özlemi 

Ruhumda çağlayan sevdayı hangi libas gizler 

Kiralık odalarda sabahlamış çocukken 

Nasıl gidilir taş kırmaya ekmek bölmeye 

Bir fincan aşk dedim 

Öyle baktı gözlerime 

Yağan kar değilde vuslat olaydı 

Bölmeseydik ömrü orta yerinde 

Sabahlara bir dilekçe sunaydı 

Çocuk ve Aşık 

Hayal ve emek 

Kaybolmuş sesimde kendini arayan kanatlılar gibi sabahlar

Aynalarda bulduğum 

Yağmadan donmuş bir kartanesi