Sabah Dilekçesi

İki cephe arası verilmiş hayal toplama vaktindeydi oysa  

Seher vakti dalan kalbin kapanan gözleri içinde bir kapı çaldı 

Betondan görülmeyen dağların sırtında yeni belirmek de olan güneşle gelenler vardı 

Eşiğin önünde iki çift göz cennet habercisi  

Adım atmak için izah ve sükûnet bekleyen 

Davet edildi lütf olundu gelişler 

Ar duyuldu meskene sinmiş tütün kokusundan  

Açıldı pencere kuş sesi girdi cennet habercisi iki çift gözle yeryüzü mahzenine  

Seher vaktiydi pili bitmiş saatin tık sesi  

Verilmiş hayal arasının son demi  

Mutfakta çay kokusu dolaştı 

Meskende cennet sesi  

Birden oluverdi her şey  

Gün doğdu ara bitti  

Kalbini dinlemeye dalmış yaratık için gerçeğe yüz tutma vakti 

Her şeyi başlatan ve bitiren 

Bir sabah dilekçesi 

Herkes kadar dinle beni İbrahim 

Bak can içreme 

Mandal tutarken yaprağı 

Çan çalmış ellerimden sor 

Hangi gün var üzerinde 

Rengini söylesene sesinin

Kaç adım sayıyor kendine 

Örgü diyorum İbrahim 

Arzuhalci kelimesi var mı sende

Müsaade etsin yosunlar 

Sar beni kanatlarından 

…

Köylün olayım 

Sor beni, vursun yüzüme rengin

Eylen hele zaman, söylesem türkümüzü

Vuslat bilmez mor çalmış ellerimden sor 

Çiçeklerinden gizli 

Yön bilmez hayalin göğüme yaslan öyle sor 

Var çekme sesini el et âleme 

Dursun yerinde gölgemiz 

Adın bilen âlem 

Kanat bükmüş yol soruyor 

Az ötede yaprak saklıyor senden 

Ey can içre

Köylün olayım 

Adım sor  

Çarşaf satan tüccarlar gibi bak diyorlar 

Çarşafları değiştir rüyaları unut 

Terli telaşların kör dilencisi gibi yaşa

Hadi len çekip dünyaya, koşuyorum sana 

İçimdeki çocukların elinden tutup izliyorum seni 

Göğümü değiştiremezler biliyorum 

Adın diyorum ey dilekçemin adresi, gönlü gök kokan hasretim 

Özlüyor ve seyrine ruhumu işliyorum 

Harman yerine çağrılmış bir sabaha koşar gibi gidiyor aklım

Sesin, nerden geliyor ruhuma dileğim

Şu misafir senden midir?

Sorsak söyler mi kentleri 

Dilesek getirir mi dilekçemi 

Sabaha değil yaşamaya uyanmış gibi yüreğim

Takvimlerin, içinde kendine varmayan geçişlerin sayılarına aldırmadan sesin kokuyor hülyalar rüyalar

Aşka memuriyet sormakla görevliler beldesinde görmüştüm ilkin 

Yüreği kanatlılar cihanı sevdayı 

Öyle bir köşede o an yeşermişti bu âlem

Ki..

Kalu belada adını ezberlediğimi bilmeyerek 

Adının yanında ansınlar diyedir bu hadsizliğim 

Eşya gibi yaktıkları zaman ses veremedikse de

Göğsümden göğüme yazılana bir dilekçe için 

Çiçekli sesler olmaya geldim 

Belki sondan sayar vakti yelkovan 

Sevdadan göğüme yansıyanları yazmak için el verir âlem

Dört harf tek heceden ibaretken sesim 

Karışmaktan yapılmış yağmurlar getirmiştin 

Terazisi bozuk sokakların rengine çalan 

Hepsine isyan cebimde saklarken mendilini 

Vakitlerden haber verirdin 

El uzat

Dur 

Dön 

Söyle 

Neredesin

Orası ki notaları kalu bela 

Sokak başı bayat çay 

Tebalaya yazmışlar ismimi 

Yasak

Ki çağırdı beni nasılsa gece sabahı

Kapı önleri bayram çocukları 

Burası sahiden neresi

Kaçında yaşamın kum tanesi 

Bir akşam vakti 

Dilekçesiz çiçekli 

Adı Yusuf olmuş  

Züleyha olmuş  

Leyla Mecnun  

Ölmeyen  Dirilten  

Dirildikçe öldüren noksanları   

Buralardan ötesinden bir ses bir ışık  

Hakkın tecellisi  

Var oluş müjdesi  

Karanlık duvarlara 

Aşk saçan harfleri  

Tüm sesleri sağır eden ses  

Bilinenleri bilinmez  

Bilinmezlere talip olan  

Harflerin hecelerin yetersiz  

Duadır çaresi  

Bir kapı  

Bir ses   

Susmak ve dua..   

Aşk...  

Merhamet ey Rab  

Aşk ey Rab  

Yalnızca  Aşk 

Tariften öte izaha kürek çalmak çapa vurmak sanki 

Çölün ortasında bir gemi ne dalgası ne eri 

Götürmez gönülden öte vuslata hiç bir alın teri 

Aşk şehrine yağarken ellerinden

Mektepde Elif Lam Mim 

Sofrada tanımsız cisim

Aynada dilekçe sesleri

Adem tarlada arıyor 

İki yaşam arası Havva'dan gelen sesi

Gökten dolduruyor ibriğini sevgili

İkindi ayininde çamurdan laaa sesleri

Beni bağışlama tanrım 

Şehrin sokaklarında seviştim geceyle 

Meryemi söğüt gölgesinde sordum 

La dedi kuzeyde senden asılı duran

Yetinmedim sordum, ürkekçe bakanlardan fısıltılar 

Sarhoş ışıklardan karanlıklar 

Az daha yukardadır isa dediler ,doğurganlar ölüler, kaluda belalar 

En iyisimi konuş benimle 

Yahut al elimden kalemi 

Soğuk döşeklerden peydahlarken kendimi 

Avluda buldum gölgemi 

Selamı vermeden tüketmedim elbet 

Son sefer ilk durak 

Doğunca Aşk yeniden yaşamak 

Üç merdiven çıktı cesetim üstünde son çırak 

...

Beni bağışla yada Tanrım 

Ateşimi rüzgara sen diye saldım

Harf nedir bilmez iken heceyi eritecek ateşin keşfine daldım 

Bu bahçede çiçekler 

Göğsümde açan alfabe den arzuhaller 

Sen beni bilmez misin Tanrım

Rahle rahle anlatıyordu kum saati 

Çamura değmek istersen çevir gönlünü der gibi , toprak ve sen 

Yetmiyordu elbet erişmek için eriyen hecenin şavkına elimdeki gök izi 

Daha başka sancılarıda var harflerin

Karıncaya değen ateş topu

Mevsimi doğuran masumiyet 

Esen ama susmayan, harfin başlattığı yangın

Dökülürsede kumdan geçmiyordu yaşamın izi 

Yaşamaktan yapılmış bir ses

İçimde sırasız alfabe 

Ruhuma dökülen çok sesli dilekçe 

La dan kalu ya başlayan 

Yeni bir lisan ile 

Bir gün yedi dağın sisinden bir çiçek 

Tüm damlaların sesinden geçerek 

Kurak ve dağlı bir durak 

Saka ve su 

Tütmeyen sözlerle yeniden dirilmek

Gel hiraya gidelim sevgilim 

Onlar bizi kerbelada bilsinler 

Gel biz örelim yeniden korunan koruyacak olanın sonsuz ağını